Verhalen van medewerkers

Corinne werkt sinds mei 2024 in ons ziekenhuis als deskundige infectiepreventie. Het team van infectiepreventie bestaat uit vier collega’s. Zij houden zich bezig met het voorkomen van infecties die patiënten, medewerkers en bezoekers kunnen oplopen in het ziekenhuis. Hierbij kun je denken aan verschillende soorten infecties, zoals MRSA, die voornamelijk door direct contact en soms via de lucht worden overgedragen.

Van te vroeg geboren baby’s tot patiënten van 99 jaar. Onze logopedisten zien patiënten van alle leeftijden. Maar wie zijn onze logopedisten en wat doen ze eigenlijk? Logopedisten Annemiek, Karlijn, Sanne en Simone vertellen: “Wij doen alles wat te maken heeft met stem, spraak, taal, gehoor en slikken.”

COPD (chronic obstructive pulmonary disease) is een longziekte waarbij de longinhoud langzaam achteruitgaat door blootstelling aan schadelijke stoffen. De meest voorkomende oorzaak van COPD is roken. Verpleegkundig specialist longziekte Lisette Drenthen en longarts Lucie Masen vertellen er alles over: “COPD is een chronische ziekte die niet meer over gaat.”

Elke twee weken komen patiënten uit het hele land naar Winterswijk om in ons ziekenhuis aan een ernstige middenrifverlamming geopereerd te worden. Toen de Amerikaanse chirurg én assistent professor Harvard Paresh Mane hoorde dat wij in het SKB vijf complexe middenrifoperaties op één dag uitvoeren, was hij verbaasd. “'In mijn ziekenhuis in Amerika wordt dit hooguit vier keer per jaar gedaan, maar de 130 patiënten die hier jaarlijks worden geopereerd aan een verlamd middenrif, is uniek in de wereld”, zegt de chirurg. “Ik besloot naar het SKB te komen om te zien hoe jullie dit zo efficiënt doen.” Zijn bezoek was gericht op de unieke techniek die chirurg Pim Welvaart heeft ontwikkeld en de wijze waarop er samengewerkt wordt in het operatieteam. In plaats van de standaardmethode via de borstkas, opereert Welvaart een verlamd middenrif met een kijkbuistechniek via de buik waardoor de operatie veel minder belastend is voor de patiënt. 

We vinden het belangrijk om continu te verbeteren. Samen kijken we hoe we de best mogelijke zorg aan onze patiënten kunnen leveren. Om deze reden zijn we gestart met een nieuwe ontwikkeling: een opname zonder bed. Nu denkt u vast: ‘Opname zonder bed?! Hoe kan dit?!’ Regie verpleegkundigen Inke Kämink en Linda Meijnen van de verpleegafdeling Chirurgie en Dagbehandeling vertellen hierover meer.

Veel vrouwen kampen met bekkenbodemproblemen. Klachten die hierbij passen zijn bijvoorbeeld urineverlies, pijn bij het vrijen of een zwaar gevoel in de vagina. Vaak iets waar vrouwen zich voor schamen, maar wat niet nodig is. “In het SKB hebben we voor deze patiënten al meer dan 20 jaar een bekkenbodemspreekuur. Tijdens dit spreekuur ziet de patiënt verschillende specialisten, waardoor er snel een behandelplan kan worden gemaakt. We mogen als streekziekenhuis trots zijn dat we dit kunnen bieden”, vertellen gynaecoloog Charlotte Lybøl en continentieverpleegkundige Angelique Huijskes. 

Angela is al ruim vijf jaar interieurverzorgster in ons ziekenhuis. In totaal bestaat het team van interieurverzorgers uit 52 collega’s. Zij zorgen er samen voor het dat het hele ziekenhuis er altijd op en top uitziet. Angela is onderdeel van een vast team van zes collega’s op het operatiekamer-complex (OK-complex). 

September is uitgeroepen tot Bloedkankermaand. Er wordt dan wereldwijd extra aandacht gevraagd voor bloedkanker, de symptomen ervan en de gevolgen. Verpleegkundig specialist oncologie Esther Klein Zeggelink en Klinisch chemicus Erwin Kemna vertellen erover: “Als in de aanmaak van bloedcellen iets mis gaat, kan dat geleidelijk veranderen in bloed- of lymfeklierkanker.”  

Sinds een jaar kunnen vrouwen in ons ziekenhuis bevallen met de walking epidural. Een ruggenprik waarmee je tijdens de bevalling uit bed kan en meer bewegingsvrijheid hebt. Anesthesioloog Frouke Voorhuis vertelt: “Het geeft
vrouwen veel meer regie over hun bevalling en we horen dat ze dat heel erg
prettig vinden.” Frouke legt uit hoe de walking epidural werkt. 

“Eigenlijk werkt de walking epidural hetzelfde als de gewone ruggenprik”, vertelt Frouke. “Alleen de dosering van de medicatie is lager. Het effect daarvan is juist bij een bevalling ideaal. Vrouwen hebben minder pijn, maar kunnen toch uit bed. Zij hebben daardoor veel meer bewegingsvrijheid en regie over hun bevalling.”

Elke dag staan ze klaar voor onze patiënten, hun naasten en bezoekers: de vrijwilligers. Je komt ze tegen op ons parkeerterrein, de gastenservice bij de hoofdingang, de huiskamer op de verpleegafdeling en op de Dagbehandeling Interne Geneeskunde (DIG). Iedere vrijwilliger heeft wel een bijzonder moment meegemaakt. Een moment dat zij niet zomaar vergeten. 

Het leven van een SEH-arts is een eindeloze achtbaan van adrenaline, uitdagingen en voldoening. We spraken met onze SEH-arts Esther Wiering om meer inzicht te krijgen in deze functie. We stelden haar vijf vragen, waarmee ze ons meeneemt in haar werk als SEH-arts.

Stelt u zich voor dat uw geliefde zichzelf langzaam verliest aan de ziekte van Alzheimer. Verpleegkundig consulent Marianne Ubbink vertelt over deze progressieve ziekte. “Door bewustwording en begrip te vergroten, kunnen we samen betere zorg en steun bieden aan mensen die Alzheimer hebben of ermee te maken hebben.”

De totale zorg stoot gezamenlijk behoorlijk wat CO2-uit; minstens zeven procent. Ook komen er steeds meer medicijnresten in het afvalwater en als ziekenhuizen produceren we veel afval. Jan-Willem Berends, manager duurzaamheid, vertelt graag wat wij doen voor de toekomst van onze aarde. 

Elke dag staan ze klaar voor onze patiënten, hun naasten en bezoekers: de vrijwilligers. Je komt ze tegen op ons parkeerterrein, de gastenservice bij de hoofdingang, de huiskamer op de verpleegafdeling en op de Dagbehandeling Interne Geneeskunde (DIG). Iedere vrijwilliger heeft wel een bijzonder moment meegemaakt. Een moment dat zij niet zomaar vergeten. 

Elke dag staan ze klaar voor onze patiënten, hun naasten en bezoekers: de vrijwilligers. Je komt ze tegen op ons parkeerterrein, de gastenservice bij de hoofdingang, de huiskamer op de verpleegafdeling en op de Dagbehandeling Interne Geneeskunde (DIG). Iedere vrijwilliger heeft wel een bijzonder moment meegemaakt. Een moment dat zij niet zomaar vergeten.

Je staat er niet bij stil hoeveel je dagelijks met je handen doet. Tot je last krijgt van hand- of polsklachten. Daar kan je veel pijn en hinder van hebben. Fysiotherapeut Joy Somhorst is gespecialiseerd in behandeling van hand- en polsklachten. “Een op maat gemaakte brace kan bij langer aanhoudende klachten een uitkomst zijn. Door de samenwerking met Manometric kunnen we dit aan onze patiënten bieden”, vertelt Joy.

Elke dag staan ze klaar voor onze patiënten, hun naasten en bezoekers: de vrijwilligers. Je komt ze tegen op ons parkeerterrein, de gastenservice bij de hoofdingang, de huiskamer op de verpleegafdeling en op de Dagbehandeling Interne Geneeskunde (DIG). Iedere vrijwilliger heeft wel een bijzonder moment meegemaakt. Een moment dat zij niet zomaar vergeten.

Onze polikliniek Nucleaire Geneeskunde heeft sinds september een nieuwe SPECT/CT in gebruik . Met dit apparaat kunnen we organen (bijvoorbeeld nieren, longen, hart, brein en botten) in beeld brengen. Patiënten krijgen eerst een injectie met radioactief materiaal, waardoor het onderzochte gebied oplicht op de scans. Ben Bulten (foto) en Wouter van der Bruggen zijn onze nucleair geneeskundigen. Zij leggen uit wat de nieuwe SPECT/CT kan en wat dit betekent voor onze patiënten.

“In de laatste fase van iemands leven iets kunnen betekenen, een laatste wens helpen uitvoeren. Dat vind ik mooi.” Roelie Klein Wolterink werkt al meer dan tien jaar als verpleegkundige op de Spoedeisende Hulp en sinds 2017 is zij ook donatiecoördinator. Ze regelt alles rondom orgaan- en weefseldonatie in ons ziekenhuis.

Bij bepaalde pijnlijke onderzoeken of kleine behandelingen worden patiënten in slaap gebracht. Denk aan een onderzoek van de longen, maag of darmen waarbij met een flexibele slang naar binnen wordt gekeken. Bij sedatie wordt een patiënt in slaap gebracht maar blijft hij zelfstandig ademen, in tegenstelling tot een algehele narcose. Daardoor zijn patiënten soms maar twee uur in het ziekenhuis en mogen ze daarna snel naar huis. Sinds november 2022 wordt deze manier van in slaap brengen ook toegepast bij gynaecologische patiënten.

Normaal gesproken gaan we in deze rubriek op bezoek bij patiënten en hun naasten. Maar deze keer gingen wij langs bij de gezichten achter de Bedside Buskers. Sinds 2018 is de Bedside Buskers een begrip in ons ziekenhuis. Muzikanten die een kleine toer maken door het ziekenhuis en bij patiënten aan bed een kort optreden geven. Om zo even de gedachten te kunnen verzetten. We spraken met de dames uit het SKB die dit elke keer weer mogelijk maken: “Muziek werkt als medicijn.” 

Nancy, Angelique en Annet werken als continentieverpleegkundigen in het SKB. “Wij helpen volwassenen die problemen hebben met plassen of poepen. Bijvoorbeeld als iemand niet goed meer kan plassen of poepen. Of juist spontaan urine of ontlasting verliest. Dat is heel belastend, daar kan iedereen zich iets bij indenken.”

Wat als je de ziekte van Parkinson krijgt? Dan is je toekomst ineens verre van zeker. Bij de ziekte van Parkinson sterven bepaalde hersencellen langzaam af. Hierdoor gaat iemand anders bewegen en zich anders gedragen. In de loop van de jaren is steeds meer hulp nodig. Dat doet natuurlijk veel met iemand, ook met naasten. Toch kan het juist dan helpen om (alvast) na te denken over de toekomst. Om patiënten met de ziekte van Parkinson te helpen bij het vastleggen van hun wensen, is onlangs het ParkinsonSupport Plan ontwikkeld.

Huidletsel en open wonden? De meeste mensen kijken er liever niet naar. Voor Elles, Ina, Marloes, Wendy en Angeniet is het dagelijkse koek. Met z’n vijven werken ze op de Wondpoli. Samen zorgen ze voor de behandeling van allerlei soorten (complexe) wonden. Het gaat om patiënten die een wond hebben tijdens en na een opname, tijdens een polikliniek bezoek, na een behandeling op de SEH of na een bezoek aan de huisarts. 

Ook in het SKB zetten we ons volop in voor duurzamere zorg. Een gezond milieu en een schone leefomgeving zijn erg belangrijk voor ieders gezondheid. En er valt nog een wereld te winnen. Wist u dat de zorg in Nederland verantwoordelijk is voor 7% van totale CO2 uitstoot? Jan-Willem Berends is manager van het cluster Facilitair en Techniek. Hij vertelt over de stappen die wij als ziekenhuis zetten.

Tot voor kort konden baby’s met geelzucht alleen in het ziekenhuis behandeld worden. Dat moet anders kunnen, en dat kan nu gelukkig ook. Dankzij een speciaal slaapzakje kunnen sommige baby’s de behandeling fototherapie thuis krijgen. Hierdoor kunnen deze kinderen en hun ouders sneller naar huis. 

Cock, Elif, Linda en Sara vormen samen het team van medisch pedagogisch zorgverleners. Zij zorgen ervoor dat een ziekenhuisopname kindvriendelijk verloopt en de ontwikkeling van het kind zo min mogelijk te lijden heeft onder het feit dat het in het ziekenhuis is. Samen vertellen de enthousiaste dames over hun werk: “Wij hebben echt het leukste vak!”

Yvonne Tannemaat is verpleegkundige op de Spoedeisende Hulp (SEH). Ze vertelt over die ene collega, die met een klein gebaar veel voor haar betekende tijdens één van de hectische werkdagen in een coronagolf. 

Het werken op de Spoedeisende Hulp (SEH) en IC is hectisch en afwisselend. Geen minuut, uur of dag is hetzelfde. Iedere patiënt heeft een intensieve zorgvraag en brengt zijn eigen verhaal mee. Verpleegkundigen Gerdie Duenk en Henk Oortgiese hebben veel ervaring. Je zou denken dat ze alle situaties wel een keer hebben meegemaakt. Tot er in de zomer van 2021 een auto voor de Spoedeisende Hulp kwam aangereden. “Het was een groot en bijzonder letsel!”

Kim, Marieke, Melanie en Ina zijn de vaste gezichten van de buitenpolikliniek van het SKB in Eibergen. Al sinds de opening in juni 2018 staan zij dagelijks klaar voor onze patiënten uit Eibergen en omgeving. Samen vertellen de dames over hun werk en wat dit zo leuk maakt: “We zijn een soort mini ziekenhuis.” 

Zingeving, daar draait het om in het werk van Gerrie Slütter-Peterkamp. Als geestelijk verzorger heeft zij gesprekken over levensvragen met patiënten, van mens tot mens. Ze wil vanuit gemeende interesse weten wat voor hen belangrijk is. Ze luistert, gaat in gesprek en leeft mee. Werk met een traan, maar zeker ook met een lach. Gerrie vertelt over een herinnering aan een hoogbejaarde patiënt: “Onze gesprekken vol humor gaven rust en maakten zijn ziekenhuistijd prettiger.” 

Vorig jaar kreeg Moniek Damkot-Rösken een doorverwijzing van een huisarts. Een man van 69 jaar was gestruikeld, op zijn hoofd gevallen en had geheugenproblemen. De huisarts twijfelde of de klachten door de val waren ontstaan. Geen onbekende situatie op de polikliniek geriatrie, maar dit keer verliep het anders. Alcoholgebruik bleek de oorzaak van het geheugenverlies. Op eigen kracht heeft meneer zijn leven weer opgepakt. Een succesverhaal dat een extra drijfveer is in het werk van Moniek.

In de herkenbare witte autootjes komen ze van Dinxperlo tot Neede en van Enschede tot Winterswijk en alles daar tussen. Onze medewerkers bloedafname van het SKB. Wilma Markink en Wilma Koenders zijn twee van de 34  medewerkers bloedafname van het SKB. “Maar er komt echt meer bij kijken dan alleen bloedprikken, hoor." Samen vertellen Wilma en Wilma over hun werk en wat dit zo leuk maakt.

Een bezoek aan het ziekenhuis kan best spannend zijn, zeker als u er niet zo vaak komt. Dan kan het fijn zijn als iemand u de weg naar de juiste poli wijst. Willemien Klomps (64 jaar) en Hennie Grievink (55 jaar) zijn als vrijwilliger bij de Gastenservice al jarenlang een bekend gezicht in ons ziekenhuis. Ze helpen onze patiënten en bezoekers op weg, beantwoorden vragen en bieden daarnaast een luisterend oor. 

Jolanda Spanjaard is naast poliverpleegkundige Urologie ook casemanager urologische Oncologie. Ze vormt samen met haar collega’s Annet Hesselink, Elske Penterman en Brigit Elsinga een team. “Dagelijks zijn we nauw betrokken bij patiënten die de diagnose kanker hebben. De meeste patiënten hebben blaaskanker, nierkanker, prostaatkanker of teelbalkanker.” Jolanda vertelt over haar werk als casemanager en over die ene patiënt: Nick Wassink.

Mensen die net de diagnose MS hebben gehad, zien vaak een leven vol beperkingen voor
zich. Dan is het belangrijk dat ze goede informatie krijgen over de behandeling, het
mogelijke verloop van de ziekte, medicijnen en de nodige controles. Renata Gierkink werkt
als verpleegkundig specialist op de poli Neurologie. “Wat ik belangrijk vind om mee te geven
aan de patiënten is om hun leven niet te laten leiden door MS, maar om hun leven te leiden
mét MS. Daar ondersteun ik hen zo goed als mogelijk bij.”

Veerkracht 

Als kinder- en neonatologie verpleegkundige zorgt Roos voor onvoldragen, te kleine en zieke, pasgeboren kinderen. Dit begint bij de acute opvang van baby’s die tijdens of direct na de geboorte in de problemen komen. Bijvoorbeeld omdat ze moeilijk zelfstandig kunnen ademhalen. Roos vertelt: “Het is heel indrukwekkend om zo’n klein mensje zo hard te zien werken. Maar het mooie is dat ze, na de juiste opvang en behandeling, later in hun couveuse of wiegje kunnen liggen alsof er niets aan de hand is. Die enorme wils- en veerkracht in zo’n lijfje heeft altijd veel indruk op mij gemaakt. Veerkracht zie ik ook terug bij ouders. Het zal je kindje maar zijn, dat ziek is en soms wekenlang in het ziekenhuis ligt opgenomen”. 

De van oorsprong Winterswijkse Wendy Schreurs maakte tijdens haar coschappen op de afdeling Neurologie en Kindergeneeskunde al kennis met werken in het SKB. Haar eindstage zou ze eigenlijk in Suriname doen, maar de coronacrisis gooide roet in het eten. Suriname werd de Spoedeisende  Hulp (SEH) in het SKB. “Ik kon het heel goed vinden met mijn collega’s en kreeg op een prettige manier feedback. Daardoor voelde ik me veilig en was het een fijne plek om ervaring op te doen”, vertelt ze. Inmiddels werkt Wendy als arts-assistent op de Spoedeisende Hulp (SEH) in het SKB. Wendy: “in mijn werk op de SEH heb ik vaak korte patiëntcontacten, maar ik vind het heel mooi om te zien dat er toch snel een vertrouwensband kan ontstaan. Patiënten zijn kwetsbaar en daardoor vaak veel opener.”