Scheelzien

Scheelzien betekent dat twee ogen niet samen op één punt gericht staan. Hierdoor kunt u dubbelzien of diepte niet meer goed waarnemen. Er zijn verschillende manieren van scheelkijken. De ogen kunnen naar binnen (naar de neus), naar buiten (naar de oren) of naar boven of onder gericht staan. Ook zijn er combinaties mogelijk. Scheelzien kan altijd of alleen af en toe optreden (bijvoorbeeld bij vermoeidheid). Scheelzien ontstaat meestal op jonge leeftijd, maar kan ook op latere leeftijd ontstaan, ook als iemand al eens is geopereerd aan scheelzien. Op jonge leeftijd kan scheelzien leiden tot een lui oog.

De oorzaak van scheelzien
De oorzaak van scheelzien is niet altijd bekend, maar er zijn een aantal factoren die tot scheelzien kunnen leiden: 

• erfelijkheid
• (infectie) ziekten
• emoties / schrik
• een ongeval

Er bestaat ook een verband tussen scheelzien en verziendheid (het nodig hebben van een bril met plussterkte). Verziende ogen moeten zich extra inspannen om scherp te zien en dit kan leiden tot scheelzien.

Behandeling
Scheelzien wordt behandeld door een orthoptist en een oogarts. De orthoptist weet alles over de stand van de ogen en over brilsterktes (bij kinderen). Bij kinderen kan scheelzien leiden tot een lui oog. In dat geval wordt dit eerst behandeld door het goede oog af te plakken en de juiste bril voor te schrijven. Sommige vormen van scheelzien worden gecorrigeerd met een bril met plussterkte of een prismabril.

Als dit geen uitkomst biedt, is een operatie mogelijk. Hierbij worden de oogspieren verplaatst of verkort door een oogarts. Om de stand van de ogen zo gelijk mogelijk te houden, worden vaak beide ogen geopereerd. Het doel van de operatie is meestal een zo recht mogelijke oogstand zonder dubbelzien. Het is vaak niet mogelijk om door een operatie luiheid of diepte zien te herstellen.