'Ondanks de situatie voelde dat gelijk goed'

“Eén medewerker bedanken gaat niet”, begint Rudi. “Er zijn zoveel mensen in het SKB die veel indruk op mij en mijn vrouw Annelies hebben gemaakt. Maar dokter Duizer was haar hoofdbehandelaar, zij heeft wel een speciale plek in mijn herinnering.” 

Een luisterend oor

In augustus 2021 kregen Rudi en Annelies het vreselijke bericht dat zij uitgezaaide borstkanker had en genezing niet meer mogelijk was. In het SKB kwam Annelies onder behandeling bij internist Marleen Duizer. “Ondanks de situatie voelde dat gelijk goed. Ze nam rustig de tijd en had een luisterend oor. Annelies was na een scan altijd ontzettend verdrietig en bang voor de uitslag. Toen er een keer een redelijk positieve uitslag was, belde dokter Duizer dezelfde dag nog op. Ze wilde ons niet langer in spanning houden. Na dat telefoontje brak Annelies in huilen uit en zei ‘wat fijn dat ze nu al belde’.”  

Grote betrokkenheid

“We voelden allebei een grote betrokkenheid vanuit het SKB. Van de artsen en verpleegkundigen, tot de maatschappelijk werkster en de vrijwilligers, zoals de gastvrouwen en -heren. Bij een slechte uitslag was er extra aandacht. En geloof mij, ook een vriendelijk hoofdknikje in het voorbijgaan doet je goed. Annelies was het middelpunt en iedereen deed zijn best om het haar zo comfortabel mogelijk te maken. Ze voelde zich hier veilig en vertrouwd.”

‘Er was ook aandacht voor mij’

Annelies werd twee keer kort achter elkaar opgenomen in het SKB. “Het ging natuurlijk om haar, maar er was ook aandacht voor mij. Dat deed mij goed. Toen ze voor de tweede keer werd opgenomen kreeg ik direct een bord met eten. Daar had ik niet om gevraagd, maar ik had die dag nog niets gegeten, dus heb ik het met smaak opgepeuzeld.” Op een avond vroeg een verpleegkundige hoe het met mij ging en nam plaats aan het voeteneinde op mijn bed. Ik heb een half uur met haar gekletst en dingen verteld die ik nog nooit met iemand heb gedeeld. Dat gaf zo’n goed gevoel.”

Grootste geschenk

“Tijdens haar laatste opname kregen we een kamer voor ons tweeën. Elf dagen lang mocht ik dag en nacht bij Annelies blijven. Dat was achteraf het grootste geschenk dat het SKB mij kon geven. Op 4 juni 2022 is ze daar met haar handen in mijn handen overleden.” 

Alpe d’HuZes ter ere van Annelies

Annelies deed mee aan een wetenschappelijke studie. “Als het mij niet helpt, hebben anderen er misschien baat bij”, zei ze. Met die gedachte gaat Rudi op 5 juni, 2 jaar na haar overlijden, tijdens de Alpe d’HuZes de berg beklimmen. “Daarmee hoop ik zoveel mogelijk geld op te halen voor het KWF. Wie dat wil, kan mij sponsoren via www.opgevenisgeenoptie.nl/fundraisers/rudir-jolingnl/alpe-dhuzus.”

Teamprestatie

Marleen Duizer: “Vaak leer ik patiënten kennen op een heel moeilijk moment in hun leven en soms kan ik helaas erg weinig doen om hun ziekte te remmen. Ik probeer dan juist te zoeken naar dingen die ik wel kan doen voor mensen, hoe klein ook. En ik vind het heel fijn om terug te horen dat dit ook enorm gewaardeerd wordt. Meneer Joling beschrijft heel mooi in zijn verhaal dat het werken in de oncologie echt een teamprestatie is en ik ben dan ook super trots op alle medewerkers van de poli oncologie, afdeling, D2, DIG, de verpleegkundig specialisten en het palliatief team, die er zijn geweest voor hem en zijn vrouw en elke dag weer voor al onze andere patiënten.”