"Ik schrok eerst van de diagnose, maar was tegelijkertijd ook gerustgesteld"

Nienke Knippenborg (30 jaar) kreeg in 2015 de diagnose PCOS (Polycysteus Ovarium Syndroom). Een veelvoorkomend syndroom bij vrouwen waarbij er meerdere vochtblaasjes in de eierstok aanwezig zijn. Daardoor is er niet elke maand of soms helemaal geen eisprong. Dit kan zwanger worden lastiger maken. “Ik stopte met anticonceptie en werd niet meer ongesteld. Eenmaal bij de gynaecoloog was het beeld op de echo overduidelijk: PCOS.” Nienke vertelt over de diagnose en de weg naar haar zwangerschappen. 

“Vroeger, toen ik 12 was, dacht ik dat zwanger worden vanzelf ging. Ik snap nu niet hoe ik dat kon denken”, vertelt Nienke. Toen ze een aantal jaren geleden stopte met anticonceptie, werd ze niet meer ongesteld. “Ik was altijd al onregelmatig ongesteld, maar nu werd ik helemaal niet meer ongesteld.” De huisarts verwees haar naar de gynaecoloog waar ze een echo kreeg. Op de echo waren meerdere vochtblaasjes in haar eierstok(ken) te zien. Een duidelijk beeld van PCOS. Samen met het uitblijven van haar menstruatie kon de diagnose definitief gesteld worden. “Ik had geen andere symptomen. Sommige vrouwen hebben bijvoorbeeld acné, veel haargroei of overgewicht. Ook had ik op het moment van de diagnose nog geen kinderwens.” 

Geluk bij een ongeluk

“Ik schrok toen ik de diagnose kreeg, maar was ook al snel gerustgesteld. Normaal gesproken wordt geadviseerd om eerst één jaar zelf te proberen om zwanger te worden. Lukt dat niet, dan word je doorverwezen naar de gynaecoloog. Door mijn PCOS wisten Jelle en ik dat we bij een kinderwens direct via de huisarts naar de gynaecoloog doorverwezen konden worden. Een geluk bij een ongeluk. Ook wisten we dat we niet te lang moesten wachten. In 2018 startten we het traject om zwanger te worden bij de gynaecoloog in het SKB.”

Intensief traject

Nienke heeft verschillende hormoonbehandelingen gehad. De hormonen stimuleren de eicelgroei en uiteindelijk de eisprong. “We begonnen met een lage dosis hormoontabletten. Dit sloeg niet aan en daardoor werd het steeds verder opgehoogd. Ik kreeg last van bijwerkingen zoals vermoeidheid en depressiviteit. Ik was mezelf niet. Ik had er veel voor over, maar dit niet.” Ook andere hormoontabletten waren geen succes en daarom startte ze met hormooninjecties. “Hiervan kreeg ik geen bijwerkingen. Wel moest ik iedere dag precies om 18.00 uur spuiten. Waar ik ook was: op een feestje, op visite of op het werk. Het meest intensieve vond ik de bezoekjes aan het ziekenhuis. In één maand moest ik vier of vijf keer naar het ziekenhuis voor een echo.” Op de echo houdt de gynaecoloog de eicelgroei goed in de gaten. Als de eicel groot genoeg is, is een ander hormoon nodig om de eisprong op te wekken. “Soms was het best frustrerend. Als er te veel eicellen waren werd de behandeling afgebroken, want dan heb je een grote(re) kans op een meerling. Dat brengt risico’s met zich mee en daar zijn ze heel voorzichtig mee.” Gelukkig had Nienke veel steun aan Jelle. “Hij ging niet altijd mee, want het zijn vaak korte bezoekjes. Maar als het spannend was of als ik er doorheen zat was hij erbij. Ook de gynaecologen waren heel betrokken. Dat is erg fijn.”

Goed nieuws

Het duurde acht tot negen maanden om de juiste behandeling en dosis hormonen te vinden. De ‘Ovaleap Pen’, een soort hormooninjectie, werkte. “We gingen een week op wintersport met vrienden en ik had bloed laten prikken om te kijken of ik zwanger was. Dit had de gynaecoloog mij geadviseerd. Ik dacht nog: ‘ik zal wel niet zwanger zijn’, maar ik werd een half uur voordat we vertrokken gebeld. Je raadt het al, ik was zwanger.” Hun eerste zoontje Jonas werd geboren op 12 november 2019. 

Een tweede kindje

Nienke en Jelle hadden een tweede kinderwens en begonnen in 2020 opnieuw met het traject. “Ik hoopte nog dat mijn hormonen na mijn eerste zwangerschap in balans waren. Bij sommige vrouwen hoor je dat ze dan spontaan zwanger worden. Helaas was dat bij mij niet zo. Ik wist wat me te wachten stond en elke keer als ik niet zwanger was dacht ik: ‘Bij een gezond persoon duurt het gemiddeld ook acht tot twaalf maanden’.” Na zes maanden was er een positieve zwangerschapstest. Jonas krijgt er in december 2021 een broertje bij! 

Gynaecoloog Lotte van Dijk

“PCOS is de meest voorkomende hormonale afwijking bij vrouwen. Het is geen ernstige diagnose, maar het kan lastig zijn als je een kinderwens hebt. Vaak komen jonge meiden er achter als ze stoppen met anticonceptie en ze (bijna) niet menstrueren. Dan worden ze doorverwezen en doen wij verder onderzoek. Dit was ook het geval bij Nienke. Op haar echo zagen we een typisch beeld van PCOS. Toen ze een paar jaar later een kinderwens had, kwam ze bij ons terug om het traject te starten. Er zijn verschillende (hormoon)behandelingen mogelijk om zwanger te worden. Dit is vaak een zoektocht. Ook bij Nienke. Ze kreeg bijwerkingen van Clomid (hormoontabletten) en met andere hormoontabletten ontstond er geen eisprong. Door middel van hormooninjecties is ze uiteindelijk zwanger geworden. Inmiddels is ze moeder van een zoontje en zwanger van haar tweede kindje. Ons doel is natuurlijk om vrouwen en hun partner te helpen bij het zwanger worden. Dat lukt gelukkig ook heel vaak, maar het heeft soms tijd nodig om erachter te komen welk medicijn het beste werkt. Voor stellen zonder een kinderwens adviseren we om altijd anticonceptie te gebruiken. Ook als je geen menstruaties hebt. Je weet namelijk nooit wanneer er toch een eisprong komt.”