'Ik kon uit bed, rondlopen en alle houdingen aannemen die ik graag wilde'

Stephanie beviel met de Walking Epidural

Gepubliceerd op: 20 juni 2024

Stephanie liet haar bevalling vastleggen door Rayke Geboortefotografie.

Stephanie Dekkers en haar vriend Koen Spekschoor werden eind november 2023 trotse ouders van hun zoontje Morris. Een klein broertje voor hun dochtertje Lauren. Beide keren beviel Stephanie in het SKB. De eerste keer met de ‘ouderwetse’ ruggenprik. Deze tweede keer met de Walking Epidural, een ruggenprik die zorgt voor pijnstilling maar waarbij je wel uit bed kan. “Ik kon alles nog: lopen, staan of op de bal zitten. Dat was heerlijk.”

“De eerste keer wilde ik graag thuis bevallen”, vertelt Stephanie. “Maar dat liep helaas anders. Mijn vliezen waren al een tijd gebroken maar het duurde lang voordat de bevalling op gang kwam. Toen Lauren in het vruchtwater gepoept had en ik koorts kreeg, moesten we naar het ziekenhuis. Eenmaal in het ziekenhuis kreeg ik weeënopwekkers en een ruggenprik. Eerst wilde ik dat liever niet. Maar ik was al zo lang bezig, had koorts en ook ging het minder goed met Lauren. Ik wist daarom dat het nodig was en ik was blij dat deze optie er was.”

De gewone ruggenprik

“Met de gewone ruggenprik kon ik mijn eigen benen niet verleggen, ik kreeg een katheter en kon niet meer van bed af. Ik had graag willen bewegen en andere houdingen willen aannemen tijdens de bevalling. Dat kan goed zijn voor het verloop van de bevalling en het indalen van de baby. En ook wilde ik het liefst niet liggend bevallen. Maar als je een volledige ruggenprik hebt, kan dat niet anders. Lauren was een sterrenkijker. Dan ligt de baby niet met de rug maar met het gezicht naar boven. Ook kwam ze op een gegeven moment in nood. Daarom is zij met de vacuümpomp geboren.”

Zware bevalling

Toen Lauren geboren was, ging alles snel. “Ze had een infectie waardoor ze heel ziek was”, vertelt Stephanie. “Ik mocht haar een paar minuten bij me houden en toen moest ze naar de neonatologie-afdeling. En zelf moest ik naar de operatiekamer waar mijn placenta verwijderd werd. Dat en de tijd erna vond ik wel heftig. Zelf moest ik erg herstellen van de zware bevalling en Lauren was heel ziek de eerste dagen. Ze moest acht dagen in het ziekenhuis blijven. Ja, dan loopt het wel echt anders dan waar je op hoopt.”

De Walking Epidural

Bij een Walking Epidural is de dosis pijnstilling lager. Daardoor kunnen patiënten hun benen blijven bewegen. Stephanie: “In mijn benen had ik gewoon kracht. Het voelde een beetje tintelend, als een tandartsverdoving. Ook de weeën bleef ik wel voelen maar dat was goed te doen. En als het nodig was, drukte ik op een knop om wat extra medicatie toe te dienen. Ik vond het vooral fijn dat ik alle houdingen aan kon nemen. Voor mij was dat duizend keer beter dan de hele tijd in bed liggen.”

Regie over eigen lichaam

De bevalling van Morris zou sowieso in het ziekenhuis plaatsvinden vanwege haar eerdere bevalling. De ontsluiting vorderde erg langzaam. Daarom kreeg Stephanie weeënopwekkers en de Walking Epidural. “Toen ik dat kreeg, vond ik het echt heerlijk. Tijdens deze bevalling was ik veel mobieler. Het voelde niet alsof ik een ruggenprik had, het was een groot verschil met de ouderwetse ruggenprik. Je hebt veel meer regie over je eigen lichaam. Ik kon uit bed, rondlopen en alle houdingen aannemen die ik graag wilde. Zo heb ik een tijdje op de bal gezeten en elke twee uur liep de verpleegkundige met mij naar het toilet. Ik hoefde dus geen katheter. Het enige minpunt van de Walking Epidural vond ik dat je niet kunt douchen en in bad kan.”

'Je hebt veel meer regie over je eigen lichaam. Ik kon uit bed, rondlopen en alle houdingen aannemen die ik graag wilde'

'Ja, ik zou het iedereen aanraden'

“Ook tijdens het persen heb ik het anders ervaren. Ik kon mijn eigen houding kiezen en ik hoefde nu niet op de monitor te kijken om te zien of ik persweeën had. Ik voelde ze zelf. Uiteindelijk is Morris op de natuurlijke manier geboren terwijl ik op mijn zij lag. En dat terwijl hij een hele grote baby was. De zwaarste baby van de maand november”, vertelt ze lachend. “Ook deze keer moest mijn placenta helaas in de operatiekamer verwijderd worden. Maar gelukkig ging het met Morris goed en mocht ik hem eerst 20 minuten heerlijk dicht bij me houden. Deze bevalling heb ik veel bewuster meegemaakt. Ja, ik zou het iedereen aanraden.”