'Ik ben onderdeel van het team, ik hoor erbij'

Verhalen van vrijwilligers

Gepubliceerd op: 28 mei 2024

Elke dag staan ze klaar voor onze patiënten, hun naasten en bezoekers: de vrijwilligers. Je komt ze tegen op ons parkeerterrein, de gastenservice bij de hoofdingang, de huiskamer op de verpleegafdeling en op de Dagbehandeling Interne Geneeskunde (DIG). Iedere vrijwilliger heeft wel een bijzonder moment meegemaakt. Een moment dat zij niet zomaar vergeten.

Celine Frenken is sinds 2021 vrijwilliger op de Dagbehandeling Interne Geneeskunde. “De inzet van vrijwilligers op de DIG was toen nieuw, ik was de eerste”, vertelt ze. Samen met de verpleegkundigen op de afdeling heeft ze de functie van vrijwilliger vorm gegeven en inmiddels is het team flink gegroeid. “We zijn nu al met twaalf vrijwilligers.”

Vooral een luisterend oor

Als vrijwilliger zorgt Celine ervoor dat patiënten op de DIG zo comfortabel mogelijk zijn. “In de eerste plaats zijn we er voor de patiënten. We heten ze welkom, maken een praatje, maar bieden vooral een luisterend oor. “Ik vind het mooi om te zien dat mensen hun persoonlijke verhaal met mij willen delen. Dat hoeft niet hoor, want niet iedereen heeft daar behoefte aan. Ik kan dat wel goed aanvoelen. Het is ook belangrijk om te luisteren en niet altijd zelf het gesprek te voeren.” Maar Celine doet nog meer: ze zorgt voor koffie en thee en serveert de maaltijden. “We proberen de verpleegkundigen te ontlasten door eenvoudige taken over te nemen, zodat zij zich met de zorg bezig kunnen houden. Bijvoorbeeld medicijnen ophalen bij de apotheek en het verschonen van de bedden.”

Een lach en een traan

Op de DIG worden vooral patiënten met een vorm van kanker behandeld, bijvoorbeeld met een chemokuur. “Daarom dacht ik vooraf dat er op de DIG een verdrietige sfeer zou hangen, maar dat is helemaal niet zo. Natuurlijk zijn er ook verdrietige momenten, maar er is ook ruimte voor gezelligheid en een grapje. Sommige patiënten vinden het juist fijn om het wat luchtiger te houden. Binnen het team hebben we ook veel lol samen en ik voel mij als vrijwilliger echt gewaardeerd. Ik ben onderdeel van het team, ik hoor erbij.”

Veel voldoening

“Ik kan me nog goed herinneren dat een jonge vrouw voor het eerst op de DIG kwam. Ze vond het spannend. Ik probeerde haar op haar gemak te stellen. Toen ze weer weg ging zei ze: ‘de volgende keer is het minder spannend, want dan weet ik dat jij er bent’. Dat geeft veel voldoening.”

Mooie herinneringen

“Op mijn eerste dag als vrijwilliger op de DIG was er een meneer die er elke donderdag kwam. Jaar in, jaar uit. Hij kwam uit Winterswijk en ik uit Lichtenvoorde, dus we maakten grapjes over de rivaliteit tussen die twee plaatsen. Op een bepaald moment stopte hij met de behandeling. Dat ging vrij plotseling. Later kwamen hij en zijn vrouw nog een keer langs om de medewerkers op de afdeling te bedanken. Ik kreeg toen een cadeaubon waar ik een mooi boek van heb gekocht. Dat is toch wel een mooie herinnering.”