“Ik ben achteraf zo blij dat ik die stap heb gezet”

Begin van dit jaar belandde Marietje opnieuw met enorme buikpijn op de spoedeisende hulp van ons ziekenhuis. Die buikpijn was niet onbekend voor haar. Ze had er al lang last van. “Ik belandde steeds in het ziekenhuis voor een aantal dagen. Met verschillende pijnstillers ging de pijn tijdelijk weg, maar het kwam altijd weer terug. Ik moest gewoon huilen van de pijn en wist niet meer waar ik het zoeken moest.” 

Heel harde buik

“Mijn buik werd steeds dikker en harder. Toen ik begin dit jaar weer op de spoedeisende hulp belandde, werd er meteen een scan gemaakt. Daaruit bleek dat er een vernauwing in mijn dunne darm zat, waardoor de dikke darm niet meer goed werkte. Hierdoor werd alle ontlasting opgehoopt en dat verklaarde ook waarom mijn buik zo hard was. Eerst werd er een hevelkatheter geplaatst, om de blokkades in mijn darmen te verlichten en ontlasting af te voeren.” 

De keuze voor een stoma

“Na het plaatsen van de hevelkatheter ging het weer iets beter. Maar na een tijdje kwam de pijn weer terug. Van de arts kreeg ik een paar behandelopties. De laatste optie was het plaatsen van een stoma. Dat vond ik in eerste instantie heel erg. Ik heb er veel met mijn zus en zoon over gepraat. We kwamen tot dezelfde conclusie: als het niet anders kan, dan moet ik het gewoon doen. Ik ben achteraf zo blij dat ik die stap heb gezet. Sinds de stoma is geplaatst, heb ik geen pijn meer.”

Weer de deur uit

“Voordat ik een stoma had ging ik bijna nergens meer heen. Ik had elke keer zo’n buikpijn dat ik bang was dat het steeds weer gebeurde. Ik ging af en toe wel boodschappen doen maar verder ging ik weinig de deur uit. Als ik dan even geen pijn had bracht ik wel eens een bezoek aan mijn zus. Ik vond het niet vervelend als mijn buik bij haar te keer ging. Daarnaast durfde ik ook niet echt meer te eten. Omdat alles wat ik at, bleef zitten en het hoopte zich alleen maar op. Nu ga ik er weer gewoon op uit. Als het mooi weer is ga ik naar het dorp en twee keer per week naar de Pronsweide voor dagbesteding. Dat vind ik echt heel erg gezellig. Toen ik na de operatie even niet kon komen kreeg ik veel telefoontjes met de vraag ‘wanneer kom je weer terug?’”

Opluchting

“Achteraf had ik het veel eerder moeten doen. Ik vond het in eerste instantie ook lastig om mij over te geven. Maar dat moet je leren en dat heb ik gedaan. In het SKB ben ik heel goed geholpen. Helaas kreeg ik na mijn operatie nog een ontsteking waardoor ik wat langer in het ziekenhuis moest liggen. Ik ben nu een goede maand thuis met mijn stoma en er steeds meer aan gewend. Het gaat met de dag beter. Nu word ik nog elke dag geholpen bij het wisselen van de stoma. Maar binnenkort gaan ze mij dat leren en dan kan ik het zelf doen. Ik denk dat het voor veel mensen een moeilijke stap is. Maar ik ben er ook achter gekomen dat er genoeg mensen zijn die een stoma hebben. Het heeft mij heel erg geholpen en ik ben er dankbaar voor.”

Wat is een ileostoma?

Een ileostoma is een stukje dunne darm dat door een opening in de buik naar buiten is gebracht en op de huid is vastgehecht. Op deze manier wordt een nieuwe uitgang voor de ontlasting gemaakt. De ontlasting komt dus niet meer uit de anus naar buiten, maar uit de stoma. Dit wordt opgevangen in een zakje op de huid. De functie van de dikke darm om vocht uit de ontlasting te halen zodat deze vaster wordt, is er niet. Daardoor zit er nog veel vocht in de ontlasting, deze is dus dun. Je krijgt een ileostoma wanneer de dikke darm is weggehaald of ontzien moet worden en er geen nieuwe verbinding me de anus gemaakt kan worden. Dit gebeurt bijvoorbeeld bijvoorbeeld na darm- of endeldarmkanker, een chronische darmontsteking of vanwege een niet-functionerende darm. 
Bron: Stomavereniging