'Er was zeker een leven naast de kanker'

Jacqueline maakt en verkoopt Blije Blokkies. In 2024 exposeert zij hiermee in het SKB. Een deel van de opbrengst doneert ze aan de CliniClowns.

“Bij het bevolkingsonderzoek – een half jaar eerder -  was niets geks gevonden. Maar toen voelde ik een knobbeltje in mijn borst dat niet meer weg ging. Ik ging naar de huisarts en de volgende dag zat ik al in het SKB voor onderzoek.” Eind maart 2022 kreeg Jacqueline Wols-Roosen (58) uit Groenlo de diagnose borstkanker. Jacqueline vertelt: “Toen ik de uitslag hoorde was mijn eerste reactie: ‘hier heb ik toch geen tijd voor’.”

“Mijn behandelplan was snel duidelijk en zou negen maanden duren. Als alles meezat, was ik voor de Kerst klaar. Ik startte met chemotherapie, zestien keer in totaal. Overgeven hoefde ik niet maar ik was wel erg moe. Die chemo doet natuurlijk wat met je lichaam, voor mij was alles nieuw. Ik vond het dan ook heel fijn dat ik tijdens de chemo dag en nacht bij het ziekenhuis terecht kon met vragen. Ik ben nogal een bezig bijtje en door de chemo werd mijn energie elke keer minder. De fysiotherapeut gaf mij tips hoe ik daar mee kon omgaan. Zo heb ik in die hele periode elke dag een half uur gefietst. Heerlijk buiten bewegen en er even uit”.

De beste uitslag

Na de chemo volgde een borstsparende operatie. “Tijdens de operatie werd weefsel met de gemarkeerde tumorcellen weggehaald en een klier. Diezelfde dag kon ik alweer naar huis en moest ik het rustig aan doen. Maar eigenlijk ging het gewoon hartstikke goed. Het weggehaalde weefsel is onderzocht en er waren geen kankercellen meer te zien. Dat is de beste uitslag die je je maar kunt wensen. De chemo heeft zijn werk gedaan. Daarna heb ik nog vijftien bestralingen gehad in het MST in Enschede”. 

Onwerkelijk moment

“Ik verbaasde me over hoeveel tijd en aandacht er het hele traject was voor mij en mijn man. We konden alles vragen en alles was bespreekbaar. Zo zijn we tijdens de chemo zelfs naar onze dochter in Spanje geweest die 30 werd. Daar wilden we graag bij zijn en dat kon gewoon. Ik had het gevoel dat ik echt gezien en gehoord werd en voelde me heel serieus genomen. Ook toen de behandelingen klaar waren. Dat moment was net zo onwerkelijk als het horen van de diagnose. Je moet de draad weer oppakken. Ook daar was aandacht voor.”

“Ik verbaasde me over hoeveel tijd en aandacht er het hele traject was voor mij en mijn man”

Gewoon Jacqueline zijn

“Tijdens de chemotherapie kon ik kiezen voor een koude kap om haaruitval tegen te gaan. Dat doet niet elk ziekenhuis omdat het veel extra tijd kost. Uiteindelijk heb ik wel al mijn wilde haren verloren en ja, dat is best een ding. Toch heb ik er bewust voor gekozen om fleurige hoofddoeken te dragen. Kanker hoorde op dat moment bij mij en mocht best ‘gezien’ worden. Er zijn zoveel vrouwen die er mee te maken krijgen, ik wilde het niet verstoppen. Tijdens de behandeling ben ik ook gedeeltelijk blijven werken. Ik heb dat heel open met mijn opdrachtgever besproken. Want ik wist echt niet hoe het zou gaan en hoe ik me zou voelen. Wanneer ik aan het werk was kon ik ‘gewoon’ Jacqueline zijn. Dat voelde heel fijn. Er was zeker een leven naast de kanker.”

Stip op de horizon

“Hoe ik de afgelopen anderhalf jaar heb ervaren? Ja, af en toe was het shit. Maar je kunt niet de hele dag op de wc zitten, toch? Ondank het intensieve behandeltraject zijn er mooie dingen op mijn pad gekomen. Ik ben positief ingesteld en had altijd vertrouwen dat ik beter zou worden. Mijn haren zijn weer terug en de littekens vervagen; het gaat goed met me. Ook had ik een stip op de horizon: een Camino (pelgrimstocht) wandelen: mijn Camino. Dat heb ik afgelopen april gedaan. Ik heb zo’n 250 kilometer gewandeld van Porto naar Santiago de Compostella. Een super mooie afsluiting van heftige periode. Het bijzondere van een Camino is het grote ‘niet weten’. Je weet niet wat er op je pad komt, maar je moet het er mee doen. Je moet door. Net als in het echte leven. Je weg vinden en er het beste van maken. Kortom: ‘I did it my way’ en ik zit op de goede weg.

Kim Luttikholt, verpleegkundig specialist oncologie

Kim: “Om patiënten zo kort mogelijk in onzekerheid te laten, proberen we zo snel mogelijk de uitslag te geven. Alle noodzakelijke onderzoeken worden daarom op één dag uitgevoerd. Dit noemen we sneldiagnostiek. In sommige gevallen kunnen wij de dag erna al een eerste uitslag van het weefselonderzoek geven. Na de uitslag overleggen we met andere medisch specialisten en de patiënt welke behandeling het beste past. Er zijn veel verschillende opties zoals chemotherapie, doelgerichte therapie, bestraling, hormoontherapie en een operatie. Iedereen krijgt een persoonlijk behandelplan dat past bij de tumorkenmerken. Als dat nodig is denken ook andere disciplines mee. Zo kan het zijn dat, naast de chirurg, ook de plastisch chirurg al bij een operatie betrokken wordt.”