“Alleen ‘even’ een echo dacht ik, maar een paar uur later lag ik al op de operatietafel”

Nick Wassink (22 jaar) uit Aalten kreeg in september 2020 de diagnose teelbalkanker. Alsof dit niet al genoeg was kreeg hij ook nog te horen dat hij uitzaaiingen in zijn lever, longen en lymfeklieren had. “Het was vrijdag 25 september. Die datum vergeet ik nooit.  Ik dacht dat ik ‘even’ een echo had, maar een paar uur later werd ik al geopereerd”, zegt Nick. Hij vertelt over zijn reis naar genezing.

Slecht nieuws

Nick kreeg in augustus 2020 pijnklachten en ging daarom naar de huisarts. “Ze dachten eerst aan een ontsteking. Daarom kreeg ik antibiotica. Als het niet hielp moest ik naar de uroloog voor verder onderzoek”, vertelt Nick. De klachten gingen niet weg, dus ging hij op vrijdag 25 september naar de uroloog. Na een uitgebreide echo zat Nick met zijn vader in de wachtkamer te wachten op de uitslag. “De uroloog en Jolanda, casemanager Urologie, vertelden ons dat het niet goed was. Ik had teelbalkanker en het moest vandaag nog geopereerd worden. Mijn vader en ik keken elkaar aan en dachten: ‘hoe gaan we dit doen?’” Twee uur na de uitslag werd Nick al geopereerd. Tussendoor werd er verder onderzoek gedaan om te kijken of er uitzaaiingen waren. “Ik belde mijn werk dat ik niet kon komen. Ik wist niet goed wat ik moest zeggen, want ik had net gehoord dat ik kanker had. Ik besloot om maar gewoon te zeggen hoe het was: ‘ik kan niet komen werken want ik heb kanker’.” Op diezelfde vrijdag om 17:30 uur was de tumor verwijderd. Zaterdagochtend mocht hij naar huis. 

“Ik vergelijk het met een dobbelsteen: gooi je 1, 2 of 3 blijf je leven,

maar gooi je 4, 5 of 6 haal je het niet.” 

50% kans op genezing

Nick pakte de draad snel weer op en ging een paar dagen na de diagnose naar zijn stage. “Daar zag ik een gemiste oproep van een anoniemnummer. Ik vermoedde het ziekenhuis. Daarna stond mijn vader al snel op de stoep om te zeggen dat het niet goed was. Ik had uitzaaiingen in mijn lymfeklieren en longen. Op dat moment wist ik nog niet dat ik ook uitzaaiingen in mijn lever had. Als de uitzaaiingen niet in mijn lever zaten had ik 95% kans op genezing. Als wél zo was, was dit 50%.” Helaas kreeg Nick te horen dat hij ook uitzaaiingen in zijn lever had. “Ik vergelijk het met een dobbelsteen: gooi je 1, 2 of 3 blijf je leven, maar gooi je 4, 5 of 6 haal je het niet.” 

Een zwaar traject

Nick werd doorverwezen naar het Medisch Spectrum Twente in Enschede voor zijn behandeling, maar eerst moest hij naar de fertiliteitskliniek in Hengelo. “Het is gek om op zo’n leeftijd al na te denken over je kinderwens.” Hij ging een moeilijke periode tegemoet waarin hij zware chemokuren kreeg. “Ik noemde mijn infuuspaal Benjamin. Dat betekent geluk. Ik wilde niet stil zitten en probeerde daarom zoveel mogelijk te sporten en hield mijn eigen Facebookpagina bij: ‘Nicks reis naar genezing’.” Op 31 december 2020 kreeg hij, na 52 zakken chemo, zijn laatste kuur. “Toen kon ik de chemo en 2020 achter me laten.”

Weer kijken naar de toekomst

Eind januari 2021 had Nick een CT-scan. “Voor de uitslag moest ik naar Oldenzaal. Dat was het spannendste gesprek uit mijn leven.” Gelukkig kreeg hij goed nieuws: zijn lymfeklieren en longen waren schoon en de tumor in zijn lever was kleiner geworden. In april volgde meer goed nieuws. “Het is geen grap, maar op 1 april ging ik in remissie. Dat betekent dat er geen aantoonbare tumoren meer in mijn lichaam zitten en ik de komende 5 jaar onder controle blijf. Vanaf dat moment durfde ik weer naar de toekomst te kijken.”

Een kleine terugslag

Na een kleine terugslag in augustus 2021 gaat het inmiddels goed met Nick. “De dokters hadden na een controle wat verontrustends op mijn lever gezien. Een deel van mijn lever moest er daarom uit. Gelukkig bleek het iets ‘onschuldigs’. Nu gaat het erg goed met mij. Ik sport 6 keer per week, voetbal en ga weer naar school. Ook doe ik leuke dingen met vrienden.”